Insulinooporność – na czym polega, jakie są jej objawy i konsekwencje?

Insulinooporność to stan, w którym tkanki/komórki Twojego organizmu nie reagują prawidłowo na działanie insuliny. Jednak komórki potrzebują tej glukozy, dlatego organizm robi wszystko, aby pomóc dostać się glukozie do ich wnętrza. Co się wtedy dzieje?

Trzustka, która produkuje insulinę, zaczyna ,,myśleć”, że insuliny jest za mało, ponieważ stężenie glukozy we krwi się nie obniża (czyli glukoza nie dostaje się do komórek), dlatego trzustka zaczyna wytwarzać jeszcze więcej insuliny. Mamy wtedy do czynienia z hiperinsulinemią.

Dobrą, ponieważ zwiększona produkcja insuliny odwleka i chroni przez pewien okres czasu przed zachorowaniem na cukrzycę typu II. Jest to mechanizm obronny organizmu. Nadmierna produkcja insuliny pomaga utrzymać odpowiednie stężenie glukozy we krwi, jednak po kilku, kilkunastu latach takiego stanu komórki trzustki ulegają wyczerpaniu i produkują coraz mniej insuliny. Wtedy stężenie glukozy we krwi wzrasta, ponieważ nie ma czynnika, który mógłby ją obniżyć, a to prowadzi do rozpoznania cukrzycy typu II.

 

Z drugiej strony hiperinsulinemia w krótszej perspektywie odpowiada m.in. za tendencję do tycia, powstanie zaburzeń hormonalnych, androgenizację (nadmiar męskich hormonów), zaburzenia miesiączkowania i płodności, zaburzenia profilu lipidowego (cholesterol), a także może prowadzić do rozwoju miażdżycy naczyń krwionośnych.

Mam nadzieję, że ten post pozwoli Wam zrozumieć zaburzenie, jakim jest insulinooporność i konsekwencje z jakimi wiąże się nieleczona IO i hiperinsulinemia, a także uświadomi, że insulinooporność sama nie zniknie, a może wyrządzić duże szkody w organizmie, dlatego konieczne jest jak najszybsze uregulowanie gospodarki węglowodanowo- insulinowej przy współpracy ze specjalistami (lekarz, dietetyk).